Category Archives: Pan Wilk i Tajemnice Tajemnic

– To dziwne, jak oni przywiązują wagę do świata, w którym żyją, nie sądzisz? – Dlaczego dziwne? Innego świata przecież nie znają. A nawet jeżeli w jakiś tam wierzą, to rzadko wierzą tak mocno, żeby wyciągać ku niemu ręce i umierać z uśmiechem na twarzy. Po prostu się boją.

(…) – Stój tak, proszę… – szepnąłem. Rozprostowałem jej ręce, oparłem o ścianę wysoko nad głową. – Zostań tak, Promyczku.

– Wiesz z czym przyjdzie małej zmierzyć się w życiu? – Wiem. – Z czym? – Z pychą, chciwością, pożądaniem, zawiścią, kłamstwem, bólem [...]

Czułem, że coś się w niej zmieniło, że coś jest mocno nie tak, ale zbyt byłem podniecony, żeby drążyć. Nie zwracając uwagi na kpiny i złośliwości, chwyciłem Su za kark i rzuciłem krótko: – Rusz dupę, dziwko.

– Jaki problem? – Podobno Żydówki mają w poprzek. – Co w poprzek? – Cipę. Podciągnij spódniczkę do góry – poprosiłem.

Podobno marihuana zabija uczucia wyższe, ale nie w moim przypadku. Pierwszego pchnięcia nożem dokonała kobieta, ale potem to ja sam, brodząc w kałuży krwi, dźgałem się nożem w serce tak długo, dopóki uczuć się nie pozbyłem.

(…)Dwadzieścia minut, a jak mu nie przejdzie, wieziemy go do najbliższego szpitala. – Najbliższy jest w Stroniu – usłyszałem rechot Rera. – Psychiatryk.

Ze zdumieniem rozglądałem się po nieznajomym miejscu. Tandetny bar otoczony wysokimi krzesłami świecił podczerwienią. Na ścianach wisiały ogromne lustra, a tandetny plastikowy zegar – reklamówka, wskazywał 4:20. Poczułem nieciekawy zapach, który zdarzało mi się wdychać w przeszłości.

– Jedni twierdzą, że miłość jest wieczna, drudzy, że z rzeczy wiecznych trwa najkrócej. Kolejni mówią, że miłość nigdy nie umiera, a zaprzeczają im ci, którzy twierdzą, iż kochać można więcej niż raz.

– Ty, Wilk, nie przestajesz mnie zaskakiwać – Kara siadła obok mnie na sofie pod oknem, stawiając filiżankę z espresso na niskim stoliku. – Że niby co? – udałem, że nie rozumiem. – Zostałeś stręczycielem czy sponsorem gimnazjalistek?

(...) nie zdążyłem. Dokładnie dwa tygodnie po mojej pierwszej i jak się okazało ostatniej w tym temacie rozmowie z luką Jowita umarła.